توجه بيش از حد به کودک باعث مي شود که رشد و تکامل او به تاخير بيفتد

با وجود پيشرفت انسان در بسياري از زمينه ها هنوز يکي از پيچيده ترين معماهاي بسياري در زمينه رشد کودک باقي مانده است. اين که يک کودک چگونه رشد مي کند، چگونه به جهان ملحق مي شود، از چه زماني دست به طبقه بندي مي زند، چه زماني پيچيد گي هاي زبان مادري را در مي يابد و چگونه استعدادهايي را که از وي يک انسان هوشمند مي سازد، کسب مي کند؟ در حوزه تربيت کودک آن قدر مسائل پيچيده  تربيتي زنجيره وار به هم گره خورده است که به نظر مي رسد اگر تمامي دانشمندان نتيجه سال ها پژوهش و تحقيق خود را يک جا ارائه کنند فقط مي توانند بخش ناچيزي از اين حوزه را روشن کنند. يک کودک در حال رشد به طور فطري به دنبال موضوعاتي است که بتواند استعداد او را شکوفا کند در اين راستا بزرگسالان فقط بايد با حمايت و پشتيباني از او، راه را برايش باز کنند. نتايج تحقيقات نشان مي دهد نوزادان بسيار بيشتر از آن چه بزرگسالان حدس مي زنند، مي دانند و طبيعي است که با اين وصف، کودکان که اغلب ما آن ها را دست کم مي گيريم در مکاشفه روزانه خود با محيط پيرامون خستگي ناپذير و تجربه طلب هستند، يکي از مهم ترين وظايف کارشناسان در حوزه روان شناسي رشد، زدودن انگاره ها و تصورات نادرست از ذهن والدين است. بيشتر والدين مي خواهند همه چيز را درباره فرزندشان به بهترين شکل ممکن در آورند اما نکته اين جاست که نقطه ايده آل دست نيافتني است زيرا والدين ايده آل و فرزند ايده آل وجود خارجي ندارد.در صفحه خانواده و سلامت به تناوب درباره مسائل تربيتي کودکان مطالبي را عرضه کرده ايم و اين بار پاي صحبت هاي يکي از روان پزشکان اطفال نشسته ايم تا بعضي از گره هاي دشوار تربيتي را باز کنيم و مورد تحليل قرار دهيم. آن چه مسلم است اين که طرح اين مسائل اولين قدم براي زدودن برخي از تصورات نادرست والدين و آموزش شيوه هاي صحيح فرزندپروري است.